Maandag, 21 mei. Epidavros.
Na de inspannende dag van gisteren vandaag een vrije dag, uitslapen, koffiedrinken en de was (het vervolg van eergisteren). We willen vanmiddag naar Poros, een eiland net voor de kust zo'n 40 km van de camping. Na de lunch gaan we op pad. De route is mooi omdat deze
voordurend langs de kust loopt wat een schitterend uitzicht biedt. Er is ruim voldoende parkeerplaats, dus de auto zijn we snel kwijt. We lopen naar de veerboothaven waar een rijtje bootjes liggen te wachten, precies zoals taxi's voor een station staan. Eén bootje vaart net weg maar ziet blijkbaar een goede kennis staan en komt weer terug aan wal, hebben wij geluk, we stappen ook in. Emmie zit nog niet eens op het bankje als het bootje al weer afmeert, ze kan niet geloven dat we nu al aan de overkant zijn. We stappen uit aan de 'boulevard' waar een scala aan eethuisjes, cafeetjes en hotelletjes is. We kiezen voor de kleine straatjes die alsmaar hoger gaan, het hele dorp is echt letterlijk aan de berg geplakt. De straatjes worden steeds smaller en je kunt hier zelfs te voet amper lopen. Dan is er plotseling weer een wat vlakkere straat waar zelfs
zomaar een autootje staat (wel een Smart natuurlijk). Er rijden hier voornamelijk brommers zo te zien, want bij bijna elk huisje staat er wel een. Weer door een smal straatje omlaag en we zien het kerkje, van verre wel zichtbaar maar als je in het dorpje loopt zie je het niet. We mogen even binnen kijken, typisch Orthodox maar eenvoudig, geen bladgoud. We dalen nog verder af, een schitterend huis te koop op loopafstand van de haven. Moet alleen wel weer een dak op gemaakt worden, nieuwe kozijnen, nieuwe deuren, nieuw alles eigenlijk.
We gaan terug met weer een zelfde watertaxi - kosten 1 euro p.p. - en gaan terug naar de camping. Onderweg zien we nog een bord "Devil's Bridge" nou dat kan de moeite waard zijn maar na 3km rijden is er alleen de weg terug, nergens een brug te bekenen. We doen nog even boodschappen bij 'onze' supermarkt en dan is het weer einde van de dag. Morgen naar Githion.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Het is een grote camping met ruime plaatsen maar de opstelling van de sanitairgebouwen is onhandig, de kwaliteit is matig, veel douches doen 't niet. Er is een winkeltje en een eenvoudig restaurant.
Dinsdag, 22 mei. Naar Gythion.
We staan niet echt heel vroeg op ondanks dat het vandaag een reisdag is, met een route van 199 km is half elf ook 'op tijd'. We nemen voor alles de tijd en krijgen zelfs nog Ben en Annie op de koffie, dan is het inpakken en wegwezen. De route is heel divers qua natuur, eerst door de
bergen, dan langs de baai van Nafplion, dan over/door de bergen naar Tripoli, dan een heel klein stukje snelweg 3 km, dan weer door glooiend landschap naar Sparta en tenslotte naar Githion. Het is jammer dat de aandacht voor al dat mooie afgeleid wordt door het kwaliteit van de weg,
dan weer stukken met een prima asfalt, dan weer stukken met asfalt dan nodig vernieuwd moet worden. We zijn om half elf vertrokken, als allerlaatste, hebben één keer boodschappen gedaan (in Nafpoli), drie keer gepauzeerd en om vier uur aangekomen.
We krijgen een veel te klein plaatsje aangewezen, de caravan moet er staan, de auto moet er staan, je wilt ook stoelen en een tafeltje buiten maar daar is allemaal geen plaats voor, het is of het één of het ander. We vragen de 'baas' om een andere plek. Gelukkig zijn andere deelnemers zo aardig ons op hun veel grotere veld toe te laten zodat we ook een 'zitje' kunnen hebben. Morgen excursie, dus weer vroeg op.
Welterusten.
Woensdag, 23 mei. Gythion.
De excursie van vandaag gaat naar Mystràs, een mooie stad op het Taigetosgebergte en gesticht rond 1250 door de Franken die hier toen
heersten. In de 15 de eeuw was het een stad die grote aantrekkingskracht had op kunstenaars uit Italië, Servië en Constantinopel. Maar.... na
aankomst beginnen we met koffie... De stad bestaat nog steeds uit een 'werkend' klooster, een aantal kerkjes en een paleis. De bus zet ons boven af want de hele stad is op een helling gebouwd en zo hoeven we alleen maar naar beneden te lopen, wel wat gemakkelijker voor ons
'oudjes'. Omdat het allemaal uit de 'vrij recente' geschiedenis is is het leuker dan alleen resten van funderingen of een paar zuilen. Je krijgt echt een gevoel van een stad (met maar liefst 40.000 inwoners rond 1500). En het is bijzonder dat er in het klooster nonnen wonen die leven van de verkoop van aan het klooster geschonken olijfolie. We doen er ruim twee en een half uur over om van boven langs alle bezienswaardigheden te lopen. En we zijn - ook vandaag - niet de enige bezoekers.
Na het bezoek gaan we naar Sparta, de wereldberoemde stad van de Spartanen (nee, niet van Spartacus, dat was heel want anders). De stad is net als elke wat grotere stad, veel winkels, veel restaurantjes en veel hotels. In een hotel krijgen we een lunch. Nou dat hebben we geweten, vier gangen, iets vega's vooraf, dan gevulde tomaat met rijst en gehakt, dan gestoofd vlees met aardappelpuree en toe een cake in honing/gembersaus. Het is nu tien uur 's avonds en ik moet nog steeds niet aan eten denken, misschien, misschien morgen... pfffffff.
Na de lunch gaan we terug naar de camping waar we genieten van een heerlijk vrije middag, één zwemt maar niet zo lang. Tot morgen.
Donderdag, 24 mei. Gythion.
We hebben vandaag vrij, heerlijk, alleen al omdat je uit mag slapen. Maar ja dat zijn we al verleerd, dus om kwart over acht sta ik al naast 't bed.
We hebben afgesproken met Jan en Ria, we gaan het rondje maken......het rondje van Mani, het schiereiland van Mani. Ons eerste doel is het kasteel van Passava maar we vinden het niet, dus door naar Areopoli waar we dankzij Mw.T. midden in het dorpje aankomen precies voor een
leuk restaurantje, dus koffie.
Ons volgende reisdoel zijn de Grotten van Diros maar een paar minuten verder. We kopen een kaartje, wel weer met korting voor 65+, en dan naar de grot. Maar het is raar, er hangen zwemvesten en er liggen bootjes. We zijn dan ook verbaasd als we met zwemvest in een heel ondiep en wat wankel bootje moeten stappen. Dan stapt een roeier in en we gaan. De grotten zijn precies op zeewater niveau en we kunnen door heel het stelsel van grotten varen. Soms is het 30 cm diep, soms 17 meter diep, we hopen maar het het bootje niet omslaat. Soms is het 'plafond' zo
laag dat we helemaal plat moeten liggen. De 'rondvaart' duurt ook veel langer dan gedacht want we zijn zeker twintig minuten onderweg in dit motorloze bootje. De man roeit eigenlijk niet maar duwt het bootje voort door met de spaan tegen 'het plafond' te duwen.
Een halfuur later staan we weer buiten en gaan we 'en route' naar Gerolimenas. Links het hoge gebergte dat in dikke mist gehuld gaat. Even lijkt het er op dat het zal gaan regenen maar even later schijnt toch weer de zon. In Gerolimenas is een klein parkeerterrein en er is nog plaats. Even later zitten we onder een parasol en bestellen - heel saai - allemaal souvlaki van kip met een groot glas Jus d'Orange. Na de prima lunch maken
we nog een ommetje door het dorp met amper 200 inwoners en waar maar liefst vier hotels staan.
Nu gaan we naar Kokkala en slaan de 'vuurtoren' over, ja, alles in het leven is een keuze. Kokkala is echt piepklein en alles is dicht, alle huizen lijken wel vakantiehuizen want ze zijn allemaal leeg en op slot. Er is een soort bar aan het kiezel-strand maar ook die is dicht. Na een - zelf
meegebracht - drankje gaan we terug naar de camping. Langs deze route staan heel veel vakantie-huizen van de echt rijken. Het hele jaar een huis bezitten en er maar drie maanden per jaar zijn. Zo te zien wordt er ook niks verhuurd of daar is geen belangstelling voor.
Om zeven uur vanavond gezamenlijk diner (al weer eten!!) met live muziek. Wel weer gezellig. Morgen weer een reisdag.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Deze camping heeft ruime en krappe plaatsen, plaatsen zijn niet echt aangegeven, sanitair is ok, prima restaurant, zwembad en zee-strand.
Vrijdag, 25 mei. Naar Pylos.
Het is vandaag weer een korte afstand, er zijn meerdere routes mogelijk, wij kiezen voor die langs de zee. Maar dat is dan alleen zicht op zee want we rijden al snel op meer dan 100 m hoogte. Het eerste stukje is verrassend smal, we denken dat we fout zitten maar het is toch de enige
weg dus.... Het uitzicht op zee is facinerend en de huisjes hoog tegen de bergwand zijn ook fraai om te zien. In een piepklein dorpje zitten oude mannetjes voor een klein cafeetje dus we stoppen even voor een kopje Griekse koffie. Het is heerlijk, zoals gebruikelijk met een glas water erbij
en dat voor de somma van 2 euro. We gaan verder en genieten van de schitterende natuur, de bloeiende planten en struiken. Dan is daar Agios Nikolaos, dat ligt aan het water, we willen er heen maar missen de afslag, dus dan maar vanaf de andere kant het dorp in. Het is wel even
schrikken als blijkt dat de weg over de terassen van de cafeetjes en restauants gaat, maar toch is het raar met een caravan door deze straat te rijden. Omdat er nergens parkeerplaats is, kunnen we niet even 'stranden' en dus maar weer verder. Uiteindelijk lukt het om op de inrit van een
bedrijf de combinatie te parkeren en even te lunchen. Dan weer verder naar Kalamata, we gaan dwars door de stad en komen langs de Lidl maar hebben niks nodig dus maar weer verder. Ondanks dat de afstand maar 150 km is, zijn we het nu al meer dan zat want je rijdt nog geen 40 km per uur en dan duurt het dus lang, erg lang. Het stuk van Kalamata naar Pylos is ook erg saai en er worden dan ook geen foto's meer gemaakt. We willen nog wel even stoppen maar er is nergens een plaatsje om te parkeren. Eindelijk zijn we dan op de camping, we zijn om 10 over 10
vanmorgen vertrokken en om kwart voor drie zijn we er, vier en een half uur over 150 km. Ik ben het zo zat dat we al snel met Hennie en Anke naar het dorpje gaan voor een drankje. Morgen naar Dick en Judith...
Zaterdag, 26 mei. Pylos. Naar Dick en Judith is geen lange reis, drie kwartier en de reis verloopt gemakkelijk, behalve dan de laatste 20 meter, daar is de weg nog in 'projectie'. We hebben een heerlijke dag waarbij we veel oude gezamenlijkheden nog eens doornemen. Maar vooral hun huis is erg mooi en best heel groot, drie verdiepingen, vier slaapkamers, twee balkons en een terras en een grote tuin met zwembad. Het is al eind van de middag als we weer naar de camping gaan. Voor nu welterusten.
De villa is te huur per week via Vacation Rentals By Owners (klik hier)
of Traumferienwohnungen (klik hier)
Zondag, 27 mei. Pylos.
Een vrije dag en we gaan op stap met Lieve en Johan, onze buren uit België. Wij rijden, zij hebben de reis uitgezocht. We gaan naar Pylos waar
een 'Glasboot' is die langs de overblijfselen vaart van de Slag bij Navarino - zoals Pylos vroeger heette - in 1827. In de zeeslag bij Navarino vochten de Russen, de Fransen en de Britten samen met de Grieken van de Pelopenos tegen de Ottomaanse overheersers. Bij deze zeeslag
zijn 6000 Turken gedood en het hele Ottomaanse leger vernietigd. Maar helaas vaart de 'Glasboot' niet en dus gaan we eerst voor koffie. Er is echter wel een ander boottochtje dat een aantal monumenten 'aandoet' die aan de zeeslag herinneren. Er zijn een viertal monumenten opgericht rondom deze baai en drie daarvan kunnen we bezoeken, de Franse, de Russische en de Britse. De Griekse daar kun je wel langs varen naar niet aanleggen. De hele reis duurt maar liefst 2 uur en daarna lunch.
De lunch is weer erg royaal en we kunnen verder, we gaan nu naar Methoni, zo'n 10 km zuidelijker. Het dorpje is klein en er is weinig te doen. We
bezoeken het Venetiaans fort uit 1200 dat nog wel grotendeels overeind staat maar ook aandacht verdient want het gras staat er een meter hoog. Na een klein uurtje hebben we het wel gezien, we willen nu nog naar de baai van Viodokoilia maar het begint te regenen en beschouwen de dag als voltooid, morgen weer een reisdag.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Deze camping heeft zijn eigen zuivering en die hoor je altijd, behalve als je vraagt of die uit mag, sanitair is ok. Gialova is dichtbij en gezellig, dat is ook een pluspunt.
Naar de volgende week.